ONZE LIEVE VROUW TER SCHELDE

Hoe het begon

Bron: Rik De Winter, Onze- Lieve-Vrouw Ter Schelde, Beknopte historiek.

Het was pater Géry Mahieu (+1-10-1984) die, als eerste onderpastoor van de Sint Annaparochie, belast werd met de pastorale zorg voor de mensen van het Strand.

De missen werden aanvankelijk gehouden in een garage van een villa, en later in een leegstaand zomerhuisje op het Strand. Men keek ondertussen uit naar een geschikt terrein om er een voorlopige kapel op te zetten. In 1948 werd een barak aangeschaft die moest dienst doen als voorlopige kapel. Ze stond op wat vandaag het parkeerterrein vóór de manège is.

Deze barak werd als kapel gebruikt tussen 1948 en 1954. Ze geraakte vervallen, en werd bovendien te klein. In 1951 telde Sint Anneke telde 1.220 inwoners, waarvan 753 op het Strand.

In 1952 werd een Mariabeeldje ingehuldigd door Pater Andries Quaghebeur, en men zocht een naam voor het beeld. Die werd bedacht door Leo Schiltz en zijn vrouw Maria Van Coppenolle, bewoners van de Plage. Het werd Onze-Lieve-vrouw-ter-Schelde

Er moest een nieuw kerkje komen zei Pater Quaghebeur. Hij was een koppige West-Vlaming. De plannen werden getekend door Jos Bogaerts. IMALSO gaf de grond in huur en er werd een bouwtoelating gegeven. Op 16 augustus  1953 werden de werken aangevat. Een hele groep vrijwilligers had zich aangemeld om te helpen met de bouw, velen van Sint Annastrand, maar ook van daarbuiten, tot in Zwijndrecht toe. Het nodige geld werd ingezameld bij de bevolking van Sint Annastrand en daarbuiten. Pater Quaghebeur kreeg een Volkswagen cadeau van Marguerite Van Ex (+23-3-1978). Daarmee maakte hij bedeltochten om de kerk te financieren.

De fundering was in september klaar, mede door de hulp van Jules Vinck (+10-01-1986). Op 12 september werd de eerste steen gelegd. Talrijke vriwilligers werken tot 's avonds laat en de giften stroomden binnen. Zo werd al het hout dat in het kerkje gebruikt werd gratis geleverd door de firma Verhelst uit Zwijndrecht. Het kerkje was klaar op 15 augustustus 1954. Georges en François Lippeveld uit Zwijndrecht, die de leiding hadden van het hele project , hadden dit succesvol voltooid.

Bovenste foto links: Bergmans, Calewaert, Quaghebeur Inwijding van de kerk op 5 december 1954

Dit zijn bewoners van de Plage die de fundering leggen van het Kerkse Het werd bijna volledig gebouwd door de bewoners zelf en ook gedeeltelijk met hun geld.  De huizen op de achtergrond zijn "Kersenlaan 1 - 2 - 3 - 4.
Foto van 1953      

Bert D. heeft daar geleerd hoe mortel te maken

Het werd ingezegend door Mgr. Calewaert, bisschop van Gent (Sint Anneke hoorde sind 1923 bij Antwerpen, maar kerkelijk bleef het bij het bisdom Gent.) De oude barak bleef dienst doen als lokaal voor de scouts. Jozef Buytaert (+18-1-1984) werd de eerste koster gedurende jaren.

Het Klokske   

Tekst en foto's : Jan Van Noten

Op 1 september 1954 openen de zusters Ursulinen een eerste kleuterklasje in de lokalen naast het kerkje. De geschiedenis van het "Klokske" is begonnen.

Nadat de school deze klaslokalen niet meer nodig had (ze trokken in 1960 naar de Goethestraat) krijgt ons klokske verschillende bestemmingen. Het begint met een volksspaarkas, feestzaal (start van de zandfeesten in en rond het Klokske), boekerij, repetitieruimte voor zangkoren, magazijnruimte voor verschillende verenigingen (oa de Wereldwinkel), ruimte voor andere kerken of godsdiensten, magazijnruimte voor de scouts.


Waarom? Het RUP (Ruimtelijk uitvoeringsplan) van de stad Antwerpen is onherroepelijk. Alle zonevreemde gebouwen, waaronder ook het Klokske moesten al vanaf 2010 verdwijnen. De VZW Parochiale werken heeft het zo lang kunnen rekken als mogelijk. Bijna alle bungalows en gebouwen (zoals hoger beschreven) zijn ook verdwenen.
Gelukkig zitten de Klokskesvrienden nu warm en gezellig in het SAC. De Verrekijker en parochiale werken stonden er op dat deze verhuis in de beste omstandigheden diende te verlopen.

De Klokskesvrienden

Pastoor Marcel Van Assche nodigde na de mis van 21 december 1986 de parochianen uit om een tas koffie te blijven drinken in...het klokske.
Dit is het moment waarop "de Klokskesvrienden" startten met hun bijeenkomsten. De gehechtheid van deze ploeg mannen vrouwen die elke week samenkwamen op hun koffiekransje hangt nauw samen met het kerkje van O.L.Vrouw Ter Schelde. Na de brand bleven ze in hun Klokske bijeenkomen na de misviering in Sint Lucas. Het aantal feestjes, verjaardagen, speciale attenties, verrassingen, afscheid nemen van... die gevierd werden in deze 34 jaar zijn ontelbaar. Ze hebben dit Klokske altijd blijven koesteren. Het zal voor deze ploeg, en voor heel de voormalige parochie van O.L.V.Ter Schelde, wel even slikken zijn als dit monument van herinneringen gesloopt wordt.

Op 26 oktober 2020 is men begonnen aan het slopen van de lokalen van het Klokske.

Hoe het verder verliep

Bron: Rik De Winter, Onze- Lieve-Vrouw Ter Schelde, Beknopte historiek.

In juli 1960 , einde concessie Draps, was de toestand als volgt:

  • bungalows en uitbatingen met bestendige bewoning: 461
  • bungalows gebruikt als zomerverblijf: 322
  • onbewoonde bungalows : 24
  • totaal : 807

Het aantal ongezonde woningen werd op ca. 500 geraamd.

Bevolking:

  • met bestendig verblijf: 1.202
  • met zomerverblijf: 825
  • totaal 2.027

In september 1979 stonden er nog 28 bungalows aan de westkant. In december 1987 waren dat er nog 18.


Op 15 augustus 1959  nam Quaghebeur afscheid van zijn kerkje. De parochies van Sint Anneke werden overgdragen aan het bisdom Mechelen en de Paters Dominicanen maakten plaats voor de diocesane priesters van het bisdom.

Albert Janssens werd de nieuwe pastoor.

In de jaren 1960 +1961 ontsond er beroering op Sint Annastrand. De concessie met Draps liep was vastgelegd tot 30 september 1960 . In de voorwaarden stond dat Draps de gronden in hun oorspronkelijke staat moest herstellen.
Op 1 oktober werd het merendeel van de aangebrachte zaken op de Plage eigendom van IMALSO.
Er werd een plan van aanleg gemaakt om enige orde te scheppen in de woon- en leefsituaties. De Stad drong aan bij IMALSO tot "sanering", lees afbraak. IMALSO is dan met een geleidelijke ontruiming begonnen, wat een moeilijke en pijnlijke operatie werd.
De minder begoede bewoners moesten elders huisvesting zoeken. De handelsinrichtingen, 29 in totaal,  kregen in 1961 een verlenging van de huur. Ondertussen heeft IMALSO de infrastructuur  (wegen, verlichting) aangepast.

De Stad zet een bungalow naast het kerkje, als woontst voor de dienstdoende pastoor. 

Het Einde

Op 9 maart 2000 wordt de kerk door brand vernield, en op 11 januari 2011 gesloopt. Het portaal blijft eenzaam achter als herinnering.
Er is een onderzoek gevoerd door de politie. Deze heeft geen sporen van brandsticting gevonden. Allicht is de brand veroorzaakt door een vergeten kaars, en was de kerk, die grotendeels uit hout was opgebouwd, een gemakkelijke prooi voor het vuur.
Tijdelijk wordt de mis opgedragen in het cultureel centrum Ter Schelde.
In 2006 gaat de parochie O.L.Vrouw ter Schelde mee op in de ééngemaakte parochie van Sint Anna ten Drieën, die de oude parochie Sint Anna , Sint Lucas, en O.L.Vrouw ter Schelde omvat.

Het portaal wordt bewaard. De pastorij wordt tijdelijk een Oxfam Wereldwinkel.